Wat te doen als de meningen sterk uiteenlopen?
De spanningen lopen op in onze samenleving. Meningen over wel of niet vaccineren, over de juistheid en het effect van de maatregelen belasten de relaties tussen mensen. We leven in een tijd dat iedereen het recht opeist voor zijn of haar eigen mening en gedrag. Het lijkt erop dat deze houding de samenleving geen goed doet. In een interessant artikel in het NRC staat dat in de corona crisis de doe-het-zelf burger plaats moet maken voor de doe-het-samen-burger. En dit is een lastige opgave voor iedereen die door het individualisme is beïnvloed.
Helaas moeten we toegeven dat dit individualisme heel geleidelijk ook de kerken binnensijpelt. Het wij-gevoel van samen lichaam van Christus zijn staat ook in de kerk onder druk. De meningsverschillen over het Coronavirus, de vaccins en de maatregelen kunnen ook de saamhorigheid binnen de gemeente onder druk zetten.
De woorden van Paulus in Efeziërs 2:14-16 helpen ons in deze situatie. Paulus schrijft: “Hij heeft Joden en niet-Joden verenigd… om uit die twee in zichzelf één nieuwe mens te scheppen.” De twee groepen met hun verschillen in overtuiging en leefwijze vinden niet een compromis, maar worden beide omgevormd tot iets nieuws. Beide groepen veranderen en krijgen een nieuwe identiteit in Christus die hen samenbindt. Niet gelijke meningen en dezelfde voorkeuren vormen het fundament voor de eenheid van de gemeente, maar het nieuwe dat beide groepen in Christus ontvangen hebben.
Dit betekent niet dat de meningsverschillen over allerlei kwesties verdwijnen – lees maar over de enorme strijd in de gemeenten over besnijdenis en voedsel – maar ze worden overstegen door het nieuwe dat zij in Christus ontvangen hebben. De oproep die Paulus doet is om ons niet druk te maken over de meningsverschillen maar ons te richten op wat wij in Christus gemeenschappelijk hebben. Dat is onze nieuwe identiteit als leden van een nieuw lichaam.
Dit vraagt iets van beide partijen. En het vroeg zelfs iets van God, want “Hij heeft de wet met zijn geboden en voorschriften buiten werking gesteld.” De wet van Mozes, richtlijn voor zijn volk is terzijde geschoven als fundament voor verbinding tussen God en mens. In plaats van gehoorzaamheid aan de wet draait het om geloof en vertrouwen in Jezus Christus. Dit wil niet zeggen dat de wet als overbodig wordt weggegooid, zeker niet. Voor ons in de gemeente betekent het dat we onze eigen meningen en voorkeuren niet hoeven op te geven, maar dat we opgeroepen worden deze buiten werking te stellen omwille van iets hogers, namelijk de blijdschap over wat God in Christus geschonken heeft, aan mij en aan de ander met een totaal andere mening.
Corona daagt ons als kerk uit. Kunnen we een gemeente zijn waar verschil van mening mag bestaan? Kunnen we samen-zijn zonder elkaar proberen te overtuigen? Zijn we in staat om onze eenheid te vieren in wat wij allemaal van Christus hebben ontvangen? Kunnen we uit respect voor onze broer en zus in Christus in liefde rekening houden met de ander en niet gaan drammen om ons gelijk te krijgen? In de gemeente gaat het er niet omdat we ons zin krijgen maar dat we samen zicht krijgen op wat wij in Christus van God hebben ontvangen.
Als wij zo gemeente zijn dan zijn wij een voorbeeld in onze samenleving van hoe je ondanks meningsverschillen toch dichter tot elkaar kunt komen. Dit is goed nieuws voor een gepolariseerde samenleving.
